Jane Eyre – Comparación

En esta entrada voy a hacer una comparación entre el texto original de la novela Jane Eyre y una adaptación cinematográfica de esta.

«- No hay visión más triste que la de un niño malo, – comenzó – especialmente si se trata de una niña pequeña. ¿Sabes adónde van los malvados después de morir?

– Van al infierno – respondí, deprisa y sin pensarlo dos veces.

– ¿Y qué es el infierno? ¿Puedes explicármelo?

– Un abismo lleno de fuego.

– ¿Y te gustaría caer en ese abismo y arder en él por toda la eternidad?

– No, señor.

– ¿Qué debes hacer para evitarlo?

Reflexioné durante un momento y al final me decidí a dar una respuesta poco convencional.

– Procurar estar bien de salud y no morirme»

La primera diferencia que yo observo en el fragmento, que vosotros, si no habéis leído el libro seguramente no, es que esta escena de la película está al principio de todo. Antes solo hay una breve introducción de como llega el señor Brocklehurst a la casa y la pequeña charla que tiene con la señora Reed antes de ver a Jane. En cambio, en el libro, esta conversación tiene lugar en el capítulo cuatro, por lo que hay más narración previa a este instante.

El diálogo de el libro y la película, como podemos observar, es bastante parecido, exceptuando la introducción del texto en la que el señor Brocklehurst dice que no hay visión más triste que la de un niño malo, pues esa en la película no aparece.

El personaje principal de la película se corresponde en gran medida con la descripción que ofrece la novela. Es una niña delgada, pálida y con ojos tristes y sinceros. Su carácter es diferente al del resto de niñas de su edad. Es bastante inteligente y tiene contestaciones ingeniosas como podemos ver en el texto.

En conclusión, esta adaptación cinematográfica es bastante fiel a la novela, pues los diálogos no varían mucho y la descripción de los personajes tampoco.

Jane Eyre

Autor/a: Charlotte Brontë

Título do libro: Jane Eyre

Ano: 2016 (edición utilizada) – 1847 (1ª edición)

Editorial: Penguin Clásicos

Jane Eyre é unha novela romántica, considerada unha das primeiras novelas feministas e esto fixo que fora obxecto dunha gran crítica. Foi publicada por primeira vez en 1847 e xa na súa época alcanzou unha gran popularidade, facendo que hoxe en día se considere un dos clásicos da literatura inglesa.

A protagonsita é un personaxe feminino dos máis logrados ata o momento: é unha muller con personalidade, ten unha gran forza e individualismo. Loita por encontrar o seu lugar no mundo e non se conforma co que lle propoñan. Pode considerarse que é adiantada ao seu tempo.

É increiblemente realista á hora de describir a sociedade da época. Describe á perfección a vida das familias de clase alta como a familia Reed e a familia Rochester, ao igual que describe á perfección os ambientes máis humildes de Lowood e do seu colexio.

O seu romanticismo está moi presente nas descripcións. É fascinante como uns personaxes observan e describen a outros con gran exactitude simplemente a través da observación. Son capaces de descubrir a alma do resto simplemente mirando o seu rostro. As situacións ás que se enfrentan os personaxes tamén son puramente románticas, pois moitas veces crease un conflicto entre a alma (referindonos con ela aos sentimentos) e a razón, xa que moitas veces, o que desexamos facer non é o correcto.

Na miña opinión, Jane Eyre é unha novela impactante. Cando cres que sabes o que vai suceder, da un xiro brusco e sucede outra cousa totalmente contraria.

Esta é a miña humilde opinión sobre unha maxestuosa novela. Agardo que vos servira de axuda e que vos inspirara a lela.

 

 

Iris

Xa que na outra entrada decidin buscar referencias literarias co nome de Irene, nesta vou relacionar o nome de Iris coa literatura operística.

Son unha gran afeccionada da música clásica, por iso pensei que sería boa idea traballar o libreto dunha ópera.

A ópera que vou utilizar chámase «Iris» e o seu compositor é Pietro Mascagni, e o escritor do libreto foi Luigi Illica.

É unha ópera ambientada completamente en Xapón. Baséase en poemas e lendas xaponesas divulgadas por Italia na década de 1880 no chamado «El libro de Jade».

FRAGMENTO ORIXINAL EN ITALIANO

«Apri la tua finestra!
Jor son io
che vengo al tuo chiamar,
povera Dhia!
Apri la tua finestra
al raggio mio!
Apri il tuo cor
a mia calda malìa!
Jor ha ascoltata, o Dhia,
la tua preghiera!
Apri l’anima tua,
fanciulla, al Sole!
Apri l’anima tua alle mie parole!
Apri il tuo cuore a me,
fanciulla, e spera!
Tu vuoi morir?
Morire io ti farò
ma ti farò morir dal Sol baciata,
poscia al paese eterno ti trarrò…
Ove, o fanciulla,
tu sarai amata!»

FRAGMENTO TRADUCIDO AO ESPAÑOL

«¡Abre tu ventana!
¡Jor soy yo
que vengo a tu llamada,
pobrecilla Dhia!
¡Abre tu ventana
a mis rayos!
¡Abre tu corazón
a mi cálida seducción!
¡Jor ha escuchado, oh Dhia,
tu plegaria!
¡Abre tu alma,
muchacha, al Sol!
¡Abre tu alma a mis palabras!
¡Abre tu corazón a mi,
muchacha, y espera!
¿Tú quieres morir?
Morir yo te haré
pero morir por el Sol besada,
después al país eterno te llevaré…
donde, oh, muchacha,
¡serás amada!»

Invítovos a escoitar este fragmento cantado polo famoso tenor español Plácido Domingo.

 

Agardo que vos gustase!

Rosalía de Castro

No meu blogue non podía faltar unha escritora galega, da nosa terra. Por iso escollín unha das escritoras máis importantes, se non a máis, da nosa literatura.

Rosalía foi unha poetisa que reivindicou o uso do galego publicando, no ano 1963, a primeira obra escrita en galego integramente. Desta forma, iniciou un movemento literario chamado Rexurdimento.

Neste vídeo ilustramos con imaxes un fragmento do prólogo de «Cantares Gallegos», a súa obra máis importante.

Agardo que vos guste!

Vídeo de combate II

Nesta ocasión mostrareivos un vídeo de combate de unhas compañeiras miñas no que eu colaborei como cámara. Quixen apropiarme un pouco do seu traballo porque me pareceu moi interesante o dereito que elas traballaron.

O dereito que traballaron estas compañeiras é o dereito dos nenos a unha vivenda e a unha alimentación digna. Os nenos, polo feito de ser nenos, teñen aínda máis dereito á alimentación e a unha vivenda, pois son moi débiles.

Agardo que vos guste!

«Amor»

Esta entrada é algo diferente ao resto, pois o contido non vai estar nos idiomas que adoito utilizar (galego e castelán). É unha entrada especial porque o vídeo que vos vou mostrar está baseado nun conto escrito en portugués, pola escritora brasileira Clarice Lispector.

Este vídeo foi creado para a asignatura de portugués, pero, ao estar relacionado coa literatura universal, pareceume unha boa idea integralo no blogue, pois permítenos coñecer unha autora menos coñecida, pero non menos importante.

O conto narra a historia dunha muller que, cegada pola rutina diaria, non pode disfrutar das cousas máis sinxelas da vida. É mais, cando termina a súa rutina, séntese inútil neste mundo. Esta é unha sensación moi frustrante que intentamos transmitir no vídeo.

Agardo que vos guste!

O meu nome – Iria

Chámome Iria, e o meu nome é un tanto enigmático, pois non se coñece moito sobre a súa orixe. Hai varias teorías acerca disto. Sábese que é un nome pagán, polo tanto, non ten santoral.

As teorías máis coñecidas sobre a orixe do meu nome son as seguintes:

• Orixe grega I: pode derivar de Iris, que era a mensaxeira dos deuses e a deusa do Arco iris, e significa «a de fermosas cores» ou «aquela que anuncia».
• Orixe grega II: pode derivar de Irene (Eirene), que significa paz en grego.
• Orixe euskera: pode derivar de ili-iri, que significa ciudad.
• Orixe celta: é a teoría máis aceptada e o seu significado fai alusión a unha pedra como orixe de un pobo. Pode traducirse como «terra».

Persoalmente, prefiro a teoría de que provén dos celtas, pois é o pobo co que máis identificada me sinto, xa que, os celtas estiveron presentes en Galicia antes da chegada dos romanos, é dicir, na Prehistoria. Foron uns dos primeiros poboadores de Galicia.

Gustaríame mostrarvos algunhas autoras ou algunhas personaxes literarias que compartiran nome comigo, pero é difícil, pois é un nome pouco común.

A única autora que atopei que comparte o nome é Iria López Teijeiro, unha escritora galega nada en Fene, un pequeno pobo galego. A primeira novela que escribiu chámase «Niña de Cristal». Déixovos o enlace á súa páxina web por se queredes coñecela un pouquiño máis: http://www.irialopezteijeiro.com/

Para atopar personaxes un pouco máis coñecidas na literatura universal, tiven que buscar polo nome de Irene.

Irene é a protagonista dun conto do escritor arxentino Julio Cortázar, con gran sona nos países de fala hispana. Este conto, titulado «Casa Tomada», pertence ao subxénero fantástico, pois fala de como dous irmáns, que viven na misma casa, se ven obligados a ir abandonando paulatinamente diferentes habitacións da casa que son ocupadas por intrusos.

«Es casi repetir lo mismo salvo las consecuencias. De noche siento sed, y antes de acostarnos le dije a Irene que iba hasta la cocina a servirme un vaso de agua. Desde la puerta del dormitorio (ella tejía) oí ruido en la cocina; tal vez en la cocina o tal vez en el baño porque el codo del pasillo apagaba el sonido. A Irene le llamó la atención mi brusca manera de detenerme, y vino a mi lado sin decir palabra. Nos quedamos escuchando los ruidos, notando claramente que eran de este lado de la puerta de roble, en la cocina y el baño, o en el pasillo mismo donde empezaba el codo casi al lado nuestro.»

Este é só un fragmento do conto, pero invítovos a lelo enteiro. Agora vou continuar polo recorrido literario de personaxes.

A seguinte personaxe da que vos vou falar é Irene Adler, unha creación de Arthur Conan Doyle. Pertence ao universo de ficción das novelas de Sherlock Holmes. Nestas novelas preséntase como a única muller capaz de enganar e gañarlle ao detective protagonista. Aquí vos deixo un fragmento no que se menciona:

«Y así fue como se evitó un gran escándalo que pudo haber afectado al reino de Bohemia, y cómo los planes más perfectos de Sherlock Holmes se vieron derrotados por el ingenio de una mujer. Él solía hacer bromas acerca de la inteligencia de las mujeres, pero últimamente no le he oído hacerlo. Y cuando habla de Irene Adler o menciona su fotografía, es siempre con el honroso título de la mujer.»

Ata aquí chega a miña investigación sobre a relación do meu nome (neste caso doutro, pero de orixe común segundo os gregos) coa literatura universal. Anímovos a facer o mesmo pero co voso nome, pois penso que vos pode resultar tan interesante como a min.

“Las Chicas de Alambre”

Booktrailer da novela «Las Chicas de Alambre» do autor Jordi Sierra i Fabra. Deixovos aquí abaixo o vídeo por se estades interesad@s.

É un libro de misterio. Unha investigación do máis trepidante, que te manterá adicto á historia ata a súa resolución.

Na descripción hai unha breve sinopse sobre o libro.

Agárdo que vos guste!

Vídeo de combate

Un dos traballos que fixemos este ano na clase de literatura foi un vídeo de combate para reivindicar que os nenos tamén teñen dereito a expresarse e a formar a súa opinión sobre os diferentes aspectos da vida en vez de ter que crer e estar de acordo con todo o que lles din os adultos.

Para facelo, utilizamos unha canción chamada «Morder a lingua» de MJ Pérez.

Agardo que vos guste!